Killing time

Χρόνος τόσο σχετικός , μπαλόνι που κυλάει στο διάστημα .
Ρευστός , έχει ένα χρώμα απαλό σαν ροζ μετάξι και άλλες φορές είναι σκληρός σαν το απόλυτο μπλε του ουρανό ή σαν το μαύρο της θάλασσας .

Κυλάει όποτε θέλει με όποιο ρυθμό επιθυμεί .
Άλλοτε γρήγορα , πολύ γρήγορα που νομίζεις οτι δεν ζεις και πως βλέπεις απλά ένα όνειρο.
Και άλλοτε αργά σαν να έχουν κολλήσει οι δείκτες στο μηδέν.

Είμαστε δούλοι ή κυρίαρχοι του χρόνου;
Αυτός μας ελέγχει ή εμείς ;

Δεν μπορούμε να τον δαμάσουμε κυλάει δίχως να κοιτάει πίσω .
Τρέχει  σαν δαιμονισμένος και εσύ μένεις πίσω να τον κοιτάς .
Να περιμένεις να δράσει σαν γιατρός να τον αγαπάς και να τον μισείς την ίδια στιγμή .


Μερικές φορές θέλεις να κρυφτείς μέσα του να γίνεις ένα μαζί του.
Η μόνη σου δουλειά να είναι να κοιτάς μπροστά και ποτέ πίσω .
Να περνάνε χρόνια , δεκαετίες , αιώνες και εσύ να προσπερνάς .

΄Άλλες φορές βαριόμαστε , τον βλέπουμε σαν δράκο που βγάζει φωτιές μα δεν μας καίει.
Χάνεται η αξία του .
Ξεχνάμε πόσο πολύτιμος είναι .

Αν βλέπαμε πόσα λεπτά έχουμε ακόμα σε αυτή τη ζωή πώς θα νιώθαμε ;
Θα αξιοποιούσαμε και το κάθε δευτερόλεπτο ;
Θα ιδρώναμε απο την κούραση για να κερδίσουμε ακόμα μια μέρα .

Σκεφτείτε να ζούσαμε σε έναν κόσμο που δεν θα υπήρχαν χρήματα μόνο χρόνος .
Πόσο σημαντικός θα ήταν τότε ;
Ίσως του δίναμε την αξία που του αρμόζει και δεν θα τον προσπερνούσαμε .

Και αν τον χρόνο μας τον έλεγχε κάποιος άλλος;
Αν όντως τον ελέγχει κάποιος ;
Είμαστε υποχείρια ή βασιλιάδες ;

Πολλές ερωτήσεις ...
Απλά άκου τικ-τακ ,,, τικ-τακ ...