Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Τουλάχιστον χαμογέλα


Μερικές φορές είναι κρίμα και άδικο .

Ίσως να έχεις δώσει πάρα πολλά και να έμεινες με το τίποτα .
Ίσως να σκέφτεσαι αυτός δεν πονάει , δεν αισθάνεται ;
Είναι και αυτές οι αναμνήσεις .
Δύσκολα κερδίζει η λήθη .
Έχει για σύμμαχο της μόνο τον χρόνο...
Ο εαυτός σου είναι ο εχθρός της .

Μάλλον δεν θέλεις να ξεχάσεις .
Θέλεις να το σκέφτεσαι ξανά και ξανά .
Θέλεις να πονάς , να ξεσπάσεις να βρεις ένα ελαφρυντικό .
Πότε εμφανίζονται τα όρια και που ;
Αν εμφανίζονται εμείς τα βλέπουμε ;

Να πούμε τέλος στο πόνο , τέλος στα δάκρυα .
Τέλος στην εποχή της αποχής

Μα είναι "αυτή" οι κύκλοι που κλείνουν , το τέλος μια εποχής , που άλλοτε πονάνε και άλλοτε έχουν μια γλυκεία γεύση νοσταλγίας .

Όταν όμως σε σκίζουν τι κάνεις ;
Απλά τις αντέχεις .
Θα περάσουν , λίγο διαρκούν .

Μπορεί και να μην τον ξεπεράσεις ποτέ .
Μα είναι εκεί πάντα στα δύσκολα να σου θυμίζουν πόσο μεγάλο λάθος είχες κάνει .

Δεν πειράζει .
Καλή καρδιά


Καλό ταξίδι στην όμορφη ζωή σου . 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου