Καλημέρα

Με μια καλημέρα βραδινή θα ξεκινήσω .

Έτσι είμαι εγώ την μέρα είμαι σκοτεινή και το βράδυ φωτεινή .

Τις πρώτες ώρες της καινούργιας ημέρας γεννιέμαι 

και με το πρώτο πρωινό φώς σκοτώνομαι ,

Σαν σκάγια σκάνε απάνω μου οι ηλιαχτίδες  και δεν τις αντέχω .

Την νύχτα οι άνθρωποι πετάνε τις μάσκες . Ντύνονται με το σκοτάδι και κυκλοφορούν γυμνοί , κρατώντας μόνο την αλήθεια .

Κυκλοφορούν στα στενά και σκέφτονται πως η ημέρα που θα ξημερώσει θα είναι διαφορετική .

Δεν θα έχει θλίψη δεν θα είναι κίβδηλη.

Όμως πως να αλλάξει η μέρα όταν εμείς μένουμε ίδιοι ; 

Όταν εμείς είμαστε ψεύτικοι ;

Βαρέθηκα το φως να τυφλώνει την αλήθεια .

Βαρέθηκα ο χρυσός να γυαλίζει στον ήλιο .

Δεν θέλω άλλη χρυσόσκονη μέσα στα πρόσωπα τους .

Τότε μέσα στην απελπισία μου έρχεται το τέλος .

Το τέλος της ψευτιάς .

Τότε κυκλοφορώ , όταν κυριαρχεί το σκοτάδι και ακούω τις σκέψεις της αναγέννησης .

Ναι, είμαι πια σίγουρη το βράδυ ακούγονται πεντακάθαρα.

Όποιος έχει αυτί ξέρει , ξέρει να κοιτάει όχι απλά να βλέπει .

Μπορεί να περπατάει σε όλο το  φεγγάρι και όχι απλά στο φωτεινό μονοπάτι του .

Καλό ξημέρωμα  .