Χαμένοι καιροί

Πέρασαν οι μέρες .
Άλλαξαν οι παραστάσεις , άλλαξαν τα όνειρα .
Βγάλανε τα καλά τους.
Τους τα πήρες πίσω .
Έτσι και αλλιώς εσύ τα είχες αγοράσει .

Δυο άγνωστοι τώρα πια .
Δίχως κάτι κοινό .
Ναι εσείς οι δύο που κολυμπάγατε στην ίδια θάλασσα , που κοιμόσασταν στο ίδιο κρεβάτι .
Ο αδερφός σου , η αδερφή σου .
Ένα ψέμα που ξεντήθηκε .


Περνούσαν οι ώρες , οι μήνες με λόγια και συζητήσεις ατέλειωτες .
Με θυμοσοφίες και σιγουριά πως θα αλλάζατε το κόσμο .

Μωρά ήσασταν ακόμα όταν γνωριστήκατε .
Μέσα στο φόβο και στην κοροϊδία .
Έπειτα τα θυμόμασταν όλα αυτά και γελούσατε .
Έτσι είναι γελάμε με το παρελθόν .

Τι γίνεται όμως όταν το παρελθόν γίνεται παρόν ;
Όταν οι καταστάσεις σε γυρίζουν πίσω ;
Όταν σβήνουν τα καλοκαίρια και μένει ο χειμώνας ;
Ξεθωριάζει η αγάπη ;

H αληθινή αγάπη δεν ξεθωριάζει .
Είναι εκεί και στα δύσκολα και στα εύκολα .
Φανερώνεται πίσω απο αγκάθια και απο χαμόγελα .
Μα γινόμαστε δεδομένοι .

Μια στιγμή και όλα γίνονται νερό .
Σπασμένα γυαλιά .
Κόβουν και πονάνε .
Νεύρα , πολλά νεύρα .
Αδικία , προδοσία χαμένη εμπιστοσύνη και άντε να την ξανακερδίσεις .

Αναζητώ την αλήθεια που δεν ξέρω αν βρίσκεται .
Να φέρω πίσω το παρελθόν δεν μπορώ .
Ούτε να γνωρίζω το μέλλον .
Τα παθήματα γίνονται μαθήματα ;

'Ίσως όλα ήταν ενα όνειρο που δεν κράτησε .
Σιγά σιγά έγινε εφιάλτης , και ξύπνησες σε λάθος στιγμή .
Το για πάντα γίνεται ποτέ ,
και το ποτέ για λίγο .

Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη και θυμό.
Μου άλλαξες τη ζωή και ας μην θυμάσαι τίποτα .
Θα περιμένω να επουλωθούν οι πληγές απο το χρόνο .