Και ναι πλεον νιωθω ελευθερη.
Δεν υπάρχει βάρος.
Ακομα ειναι χαραματα η καλυτερη ώρα για να δεις τα θαύματα και τις αλήθειες σου.
Έχει κρυο και το μονο που νιώθω ειναι η γευσή παγωτού γρανίτας στο στόμα μου.
Είναι απογευμα ο ήλιος δεν υπαρχει και βλέπω την θάλασσα απο το κρεβατι μου, με σκέϕτομαι μεσα σε μια ϕουσκά να την περπαταω ολη και μετα να χωρευω στα συννεϕα.
Και μεσα στην πιο μουντη και τελευταια μερα του Νοεμβρη στην πιο ομορϕη πολη του μυαλου μου υπαρχω ξανα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου